Maltepe Evde Masaj

Olivia tavana bakıyordu, sadece bu sözün üzerine birden başını Miranda’ya çevirdi. “Bu doÄŸru olamaz.” “Maalesef doÄŸru.” “Niçin maalesef?” Maltepe Evde Masaj  Miranda gözlerini kırptı. Olivia en üstü kapalı cevaplanması ihtiyaç duyulan, en açık seçik soruları sorardı. “ÅŸu demek oluyor ki, ” dedi

Miranda. Bu duraksaması zaman kazanmak için deÄŸildi, fakat hakikaten de ne diyeceÄŸini bilmiyordu. Ellerini defterin üzerinden çekti. Sanki yanıt sihirli bir ÅŸekilde defterin kabına kazınmış olarak karşısına çıkacakmış gibi günlüğüne baktı. “Tüm varlığım bu. Ben neysem bu o.” Olivia kuÅŸkulu görünüyordu. “O bir kitap.”

“Bu benim yaÅŸamım.” “yaÅŸamın mı?” diye sordu Olivia! “Defterin benim hayatım bulunduÄŸunu söylemiyorum, ” dedi Miranda ani bir sabırsızlıkla, Maltepe Evde Masaj  “bir tek onu içeriyor. Her ÅŸeyiyle. Her ÅŸeyi yazdım. On yaşımdan beri.” “Her ÅŸeyi mi?” Miranda, neler yediÄŸini ve daha baÅŸka minik ÅŸeyleri, vazife duygusu içinde yazdığı sayısız günleri anımsadı. “Her ÅŸeyi.” “Ben asla bir gmeÅŸhurk tutamazdım.” “Evet, yapamazdın.” Olivia başını elinin desteÄŸiyle kaldırarak yan tarafına döndü. “Benimle aynı fikri paylaÅŸman gerekmezdi.”

Maltepe Evde Masaj

Miranda bir tek gülümsedi. Olivia yeniden sırt üstü döndü. “Sanırım defterine dikkatimin zayıf bulunduÄŸunu yazacaksın.” “aslına bakarsanız yazdım.” Bir süre sessizlikten sonra. “Sahi mi?” “Çabuk sıkıldığını dair bir ÅŸeyler yazmıştım.” “Evet, ” diye yanıtladı arkadaşı, hemen hemen hiç düşünmeden. “o denliı doÄŸru.Maltepe Evde Masaj  ” Miranda yeniden yazı masasına baktı. Mum, kurutma kâğıdının üstüne titrek ışık parçacıkları düşürüyordu. Birden üzerinde bir yorgunluk hissetti. Yorgun fakat ne yazık ki uykulu deÄŸil. Bezgin belki.

Huzursuz. Sıyrılıp yataktan çıkarken, “Bitkinim, ” dedi Olivia. Dadısı geceliklerini yorganların üzerine koymuÅŸtu. Olivia giyinirken Miranda saygıyla başını çevirdi. “Sence Turner burada ne kadar kalacak?” diye sordu Miranda dilini ısırmamaya çalışarak. Onun bir anlık görüntüsünü bile hâlâ ölesiye arzuluyor olmaktan nefret ediyordu ama bu senelerdir bu ÅŸekilde sürüp gidiyordu.

Hatta o evlenirken bile böyle olmuÅŸtu. Düğününde kilise sıralarında oturup onu seyretmiÅŸti. YüreÄŸi adeta yanarak onun gelinine bakmasını seyretmiÅŸti. Ne olursa olsun, onu gene de seviyordu. Hep sevecekti. Daha minik bir kızken, özüne inanmasını saÄŸlayan adam o olmuÅŸtu. Onun kendisine ne yaptığı – kendisi için ne yaptığı mevzusunda hiçbir fikri yoktu ve belki de asla olmayacaktı.