Maltepe Mutlu Son

Maltepe Mutlu Son Takıntılı bir halde Mineye bağlanmıştı. Mektupları okurken endişeleniyordu hafiften ama bu ona coşku da veriyordu. Ona koşulsuz teslim olan, kölesi olmak için yalvaran bir erkekti bu. Gururu okşanıyordu, o ferdin ona koşulsuz bağlılığına şaşırıyor bir taraftan da acıyordu ona. Kendine o kadar bağlı diye birazcık utangaç oluyordu. Zaman zaman da vicdanı sızlıyordu, oysa tanımadığı bu adamı etkilemek için aslabir şey yapmamıştı. Mektuplarını merakla okuyordu, hatta birkaç defa yanıt bile vermişti.

Bu oyun hoşuna gitmişti. Problemlerı olan bir ilişki yaşarken, kendini bir erkeğe nerede ise adamışken ona köle olmak isteyen bir adamın varlığı bilmek hoşuna gidiyordu. Kimse onu bölmeden mektubu daha rahat okuyabilmek istiyordu. Kendine bir kahve almaya ve etrafta görünüp, insanlarla biraz sohbet etmeye çıktı. İşini bir görev, bir zorunluluk benzer biçimde hissetmemek için keyifli bir hale getirmeye bakıyordu. Tam mutfağa girerken koridorun sonunda Özgür’le karşılaştı. Elinde kahvesi Mineye baştan aşağı bakıp gülümsedi. “Bu sabah yine yakıyorsun, güzellik.”

Maltepe Mutlu Son

Maltepe Mutlu Son“Teşekkür ederim, senin de her zamanki dikkatin üzerinde.” “Bunu görmek için dikkat etmeye gerek yok. Her şey ortada fakat ben detaylara bakmayı severim. Kahve mi alacaktın?” “Evet. Şöyle bazı yazılara konsantre olmadan önce bir mutfağa geçeyim dedim.” “Dur, ben hazırlayayım kahveni.” “Yok canım, ben hallederim.” “Ne demek, sana hizmet etmek benim için şereftir prenses.” Bu nazik ve sevimli adamı reddedemedi Mine. Ayrıca hoşuna da gidiyordu, ona böyle davranılması. Tam Mine’nin istediği şeklinde egosunu okşuyordu Özgür. Ne de olsa siyaset bilimciydi, akıllı bir adamdı.

Kendi yaşlarında esmer, zayıf, kirli sakallı, kızların dostlık kurmaktan hoşlandığı biriydi. Son zamanlarda Mine’nin işe sık gelmesiyle biraz daha yakınlaşmışlardı. Özgür, Mineye sevinç veriyordu, gazeteye politik röportajlar icra eden başarılı, geleceği parlak biriydi. Aynı kuşaktan olmaları, geçmişlerinin benzerliği onu kendine yakın hissettiriyordu. Çevresi de pek yakıştırıyordu onları fakat aralarındaki benzerlikler yüzünden ilk başlangıçta hiç alıcı gözle bakmamıştı ona. Bu benzerlikler Mine’yi bir halde de Özgür’den uzak tutuyordu.